Daglezja swoim wyglądem nieco przypomina choinę, z czym związana jest jej łacińska nazwa Pseudotsuga menziesii (tsuga – choina), a także jodłę dzięki szarosrebrnemu zabarwieniu młodej kory, przez co często określana jest mianem jedlicy. Daglezja sina (P. menziesii subsp. glaca) jest podgatunkiem daglezji zielonej, długowiecznego drzewa iglastego należącego do rodziny sosnowatych (Pinaceae).

Znanych jest 7 gatunków daglezji, ale w Polsce spotkać można daglezję zieloną, będącą gatunkiem introdukowanym, oraz jej podgatunek daglezję siną. Daglezja sina pospolicie występuje na obszarze Gór Skalistych w Ameryce Północnej, gdzie dorasta do 45 metrów wysokości, a jej pień osiąga prawie metr średnicy na wysokości piersi (pierśnica). W naszych ogrodach dorasta do 25 metrów wysokości i rośnie dużo wolniej niż daglezja zielona (w naturalnych warunkach ponad 100 metrów wysokości, w Polsce 45metrów). Drzewa te tworzą regularną, szerokostożkowatą koronę osiągającą nawet 10 metrów średnicy. Przyrost roczny drzewa wynosi około 25-30 cm, kora daglezji z czasem ciemnieje, z barwy szarosrebrnej przechodzi w brunatną, a później czarnieje, cały czas jest bardzo szorstka.

Daglezja sina jest drzewem jednopiennym, charakteryzuje się brązowymi szyszkami o długości około 5-9 cm z trójzębnymi łuskami okrywającymi, które mogą lekko odstawać lub przylegać do szyszki zależnie od formy. Powstają one z jaskrawoczerwonych kwiatów żeńskich u osobników około piętnastoletnich. Igły jedlicy mają około 3 cm długości, są sztywne, na wierzchniej stronie jasnozielone i błyszczące, od spodu mają jasny, srebrzysty woskowy nalot. Po roztarciu wydzielają zapach terpentyny.

Jedlica sina wymaga gleby żyznej i wilgotnej, stanowiska słonecznego, dobrze znosi suszę.  Na glebie piaszczystej jej wzrost może zostać zahamowany. Młode osobniki należy regularnie nawozić nawozami do roślin iglastych. Nie wymaga specjalnej ochrony chemicznej, gdyż jest odporna na choroby grzybowe oraz na szkodniki.

Polecana jest do dużych ogrodów oraz w kompozycjach z innymi drzewami iglastymi. Często sadzona jest w parkach, choć jest wrażliwa na zanieczyszczenia miejskie.

Joanna Kostrzewa