Jesień to pora, gdy w ogrodzie robi się smutno, pusto i szarawo a większość kwiatów kończy kwitnienie. Jednak są one ,, greckie gwiazdy,, bo tak po grecku znaczy aster. Rozweselają i ozdabiają nasze ogrody, kuszą nastrojowym odcieniem fioletu, czerwieni i różu.

Astry bylinowe pochodzą z Ameryki Północnej, gdzie rosną na obrzeżach lasów, trawiastych preriach i w zaroślach nad brzegami wody. W ogrodach uprawiane są głównie w trzech podobnych do siebie gatunków: nowoangielski, nowobelgijski i krzaczasty.

Wszystkie gatunki astrów wymagają stanowisk słonecznych i przewiewnych. Bujnie rosną na glebie przepuszczalnej, żyznej i wilgotnej. Podczas wzrostu astrów niezbędne jest ich dokarmianie w postaci nawozów a także obfite i regularne podlewanie, natomiast na suchym i ubogim podłożu szybko żółkną i tracą dolne liście. Astry rozmnaża się poprzez podział w kwietniu i maju. Szczególnie szybko rosną astry nowobelgijeskie i krzaczaste. Aby pięknie i okazale prezentowały się w naszym ogrodzie należy je dzielić co dwa trzy lata. Wysokie odmiany astrów nowoangielskich i nowobelgijskich wymagają podwiązywania. Niższe, silniej rozkrzewione okazy można otrzymać, uszczykując rośliny kilka razy w czerwcu oraz w połowie lipca. Wszystkie gatunki, poza astrem Frikarta, są w pełni mrozoodporne. Rosnące w ogrodzie skalnym astry alpejskie i tongolskie należy okrywać na zimę gałązkami drzew iglastych.

Choroba, która najczęściej atakują astry jest mączniak prawdziwy. Aby ustrzec rośliny przed chorobą należy zapewnić im dobra cyrkulacje powietrza między kępami, a sadząc rośliny pamiętajmy o zachowaniu odpowiednio dużych odległości między kępami. Zbyt gęsto rosnące okazy trzeba prześwietlać, usuwając część pędów.

Astry są roślinami, które czekają całe lato aby zabłysnąć kolorem właśnie wtedy, gdy inne rośliny maja już swój najlepszy czas za sobą. Świetnie nadają się na rabaty, niezliczoną ilością kwiatów bogato wypełnia puste miejsca nadając im kształt i wygląd. Są roślinami o wielu zaletach, są niezwykle wytrzymałe i łatwe w uprawie, znakomite dla początkujących ogrodników. Znaleźć je można nie tylko wiejskich przegrodach ale także w nowoczesnych ogrodach słynnych projektantów.

Astery nowoangielskie: charakterystyczną cechą są jasnozielone wąskie liście a także sztywne łodygi pokryte szorstkim woskiem. Nie tworzą rozłogów, można je zatem bezpiecznie sadzić obok innych bylin bez obaw, że je zdominują. Dzięki licznym wąskim płatkom o pięknych i czystych kolorach wyglądają na wyjątkowo delikatne. Do liderów zaliczamy : różowoczerwony 'Andenken an Alma Pötchke', ciemnofioletowy 'Barr's Blue', różowy 'Barr's Pink', 'Harrington Pink' i 'Rudelsburg', czerwony 'Septemberrubin', biały 'Herbstschnee' oraz niewysoki ciemnopurpurowy 'Purple Dome.

Astry krzaczaste: te niskie i zwarte rośliny szybko rozrastają się w rozłogi, tworząc atrakcyjnie wyglądające dywany. Wykorzystuje się je do tworzenia obwódek rabat i jako rośliny okrywowe w ogrodach skalnych. Do najwartościowszych odmian należą rożowokarminowa 'Alice Haslam', jasnoróżowa 'Herbstgruss von Bresserhof' o dużych kwiatach, niebieska 'Lady in Blue', liliowa 'Prof. Anton Kippenberg', niebieska 'Silberblaukissen' i biała 'Snowsprite'.

Astry nowobelgijskie: należące do najpopularniejszych, wysokie, rozrastające się w krótkich rozłogów i tworzące gęste kępy o ciemnozielonych liściach. Rosną bujnie i często dziczeją, dlatego spotkać je można w zapuszczonych, wiejskich ogrodach oraz nad brzegami rzek. Spośród niemal setki uprawianych odmian urodą wyróżniają się ciemnoniebieska 'Little Blue Boy', jasnoniebieska 'Marie Ballard', karminowa 'Patricia Ballard', lawendowo-niebieska 'Plenty', jasnofioletowa 'Royal Blue', biała 'White Ladies', karminowa 'Winston Churchill', różowa o dużych kwiatach 'Fellowship', czerwona 'Freda Ballard' i 'Royal Ruby' oraz niebieska 'Dauerblau'.

Bsartosz Korcz

Astry bylinowe