Łagodne zimy warunkują rozwój kwiatów niektórych gatunków roślin. Tak jest w przypadku kaliny wonnej (Viburnum fragrans, farreri) z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Krzew ten pochodzi z północnych rejonów Chin. W naszym kraju, choć warunki klimatyczne zezwalają na jego uprawę, spotykany jest rzadko.

Kalina wonna w Polsce nie rośnie dziko, spotyka się ją w parkach, arboretach i niektórych dużych ogrodach. Walorem dekoracyjnym tego gatunku są drobne, zrosłopłatkowe, rurkowate kwiaty – o silnym, przyjemnym, lekko słodkim zapachu, które zakwitają w zimie na bezlistnych pędach. Gdy zimy są łagodne, kwiaty mogą pojawić się w styczniu lub na początku lutego, gdy są bardziej mroźne – krzew zakwita w marcu. Kwitnienie zazwyczaj trwa do kwietnia, może się powtórzyć jesienią. Pączki kwiatowe mają zabarwienie różowe. Z czasem, gdy się rozwijają, stają się białe. U kaliny wonnej wszystkie kwiaty są jednakowe i płodne, brak u niej zróżnicowania na kwiaty płodne i płonne. Zebrane są w baldachowate kwiatostany. Gdy pąki zostaną uszkodzone przez jesienne przymrozki, może się zdarzyć, że krzew będzie słabo kwitł. Owoce pojawiają się rzadko, a jeżeli już, to w czerwcu. Początkowo mają barwę czerwoną, później purpurowo-czarną, dojrzałe są czarne i szybko opadają.

Krzew ten dorasta do 2,5-3 m wysokości, ma pokrój wzniesiony, pędy są liczne i proste, pokrój całego krzewu jest półkolisty i dosyć szeroki. Odmiana ‘Nanum’ dorasta do 1 metra wysokości i ma pokrój kulisty, dzięki czemu nadaje się do małych ogrodów.

Wyrastające pędy mają zabarwienie czerwone, podobnie jest w przypadku ogonków liściowych i szypułek kwiatowych. Po przekwitnięciu kwiatów, na pędach pojawiają się liście. Blaszka liściowa jest pofalowana, jakby plisowana, oliwkowozielona, eliptyczna, wydłużona lub lancetowata w kształcie, a jej brzeg jest piłkowany. Jesienią liście przebarwiają się na piękny, czerwono-brązowy lub purpurowo-czerwony kolor, po wystąpieniu przymrozków opadają.

Kalina wonna jest całkowicie odporna na mrozy, jednakże młode osobniki warto na zimę okryć, aby zapobiec wymarznięciu. Do okręcenia rośliny można zastosować włókninę lub słomę. Ponieważ jest gatunkiem kaliny o sezonowych liściach, wymaga gleby żyznej, próchnicznej i wilgotnej. Jest wrażliwa na letnie okresy suszy, w czasie długo utrzymującej się bezdeszczowej pogody należy ją podlewać. Najlepszym stanowiskiem do uprawy jest wystawa słoneczna lub półcień, miejsce, na którym rośnie, powinno być osłonięte od wiatru.

Kalinę wonną można rozmnażać samodzielnie, jednak czynność ta jest trudna i czasochłonna. Najłatwiejszym sposobem uzyskania młodych roślin jest rozmnażanie przez sadzonkowanie. Sadzonki dwu- lub trzywęzłowe pobiera się na przełomie maja i czerwca. Ukorzeni nam się około 60% posadzonych sadzonek. Innym sposobem może być wysiew nasion, które pobiera się z nie w pełni dojrzałych owoców. Po usunięciu miąższu stratyfikuje się je przez około 6 miesięcy, a wiosną wysiewa się je do doniczek lub w inspekcie. Siewki z nich kiełkujące mogą mieć zmienne cechy.

Joanna Kostrzewa

Fotografie:

http://66squarefeet.blogspot.com/2010/03/viburnum-farreri-and-when-it-blooms.html

http://www.ogrodkroton.pl/towar.2710.kalina.wonna-.viburnum.farreri.html

kalina wonna