Kuflik cytrynowy (Callistemon citrinus, rodzina mirtowate Myrtaceae) w naszych warunkach klimatycznych jest zimozielonym krzewem, który wymaga przenoszenia na czas zimy do nieogrzewanej szklarni lub oranżerii.Pochodzi z kontynentu australijskiego, gdzie jest krzewem lub niewysokim drzewem. Do Europy, a konkretnie do Anglii, trafił pod koniec XVIII wieku, w Polsce nie jest rośliną znaną, a ze względu na walory dekoracyjne, w naszym ogrodzie na pewno powinien się znaleźć.
Kwiaty
Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od greckich słów ‘calli’ – piękno i ‘stemon’ – pręcik., co związane jest z budową kwiatostanów, które wyglądem przypominają szczotkę do mycia butelek. Pojedynczy kwiat ma kilka długich pręcików, wystających daleko poza okwiat, u gatunku jest czerwony, u wyhodowanych odmian może być biały, zielonkawy, różowy lub mieć różne odcienie czerwieni. Zawiera nektar, który może być pokarmem dla ptaków. Kwiaty zebrane są w cylindryczne, kłosowate kwiatostany o długości około 10-15 cm, które wyrastają na szczytach pędów. Ponad nimi znajduje się pęczek szczytowych liści. Okres kwitnienia rośliny jest bardzo długi i trwa od początku czerwca aż do września.
Liście
Liście kuflika na pędzie ułożone są skrętolegle, są lancetowate w kształcie, szarozielone, skórzaste, sztywne, młode mają szorstkie owłosienie. Po roztarciu wydzielają charakterystyczny, cytrynowy zapach, z czym związana jest nazwa gatunku.
Uprawa i pielęgnacja
Kuflik jest rośliną o niemałych wymaganiach. Przede wszystkim potrzebuje stanowiska słonecznego, bardzo dobrze oświetlonego, obfitego podlewania letnią, miękką wodą od wiosny do jesieni, a latem temperatury około 18-20˚C. Najlepszym miejscem uprawy będą ciepłe balkony i tarasy. Kuflik może być również formowany jak drzewko bonsai. W czasie zimowego spoczynku podlewanie należy ograniczyć, a temperaturę obniżyć do 7-12˚C, oświetlenie powinno pozostać intensywne. Kuflika powinno się nawozić raz na dwa tygodnie nawozami o małej zawartości wapnia. Sprawdzą się nawozy do azalii i różaneczników. Krzew ten preferuje glebę żyzną, próchniczną, ubogą w wapń, o odczynie lekko kwaśnym. Do sadzenia można wykorzystać podłoże dla różaneczników, wzbogacone w korę, wermikulit, perlit, przegniłe liście lub żwir granitowy. Ponieważ korzenie nie lubią stać w wodzie, konieczna jest warstwa drenażu, np. ze żwiru. Najlepiej, aby doniczka miała też w dnie dziury. Po przeniesieniu rośliny na miejsce zimowania (poł. IX – poł. X, w zależności od temperatury) sprawdzamy jak bardzo roślina się rozrosła. Jeżeli masa korzeni nie wypełnia całej doniczki, nie wykonujemy żadnych zabiegów lub podłoże uzupełniamy; jednak gdy bryła korzeniowa zajmuje całą objętość doniczki, krzew powinno się przesadzić. Ponieważ lepiej rośnie w małych donicach, rozmiar doniczki nie powinno się zwiększać o więcej niż jeden rozmiar. Roślina ta wymaga intensywnego cięcia. Pierwszego należy dokonać, gdy podejmujemy decyzję jak ma wyglądać nasz krzew – jeśli ma mieć formę rozgałęzioną, krzewiastą, młode rośliny uszczykujemy na wysokości około 15 cm; jeżeli ma mieć postać drzewka, usuwamy wszystkie pędy boczne aż do wysokości, na której chcemy uzyskać koronę (około 0,5-0,75m). Krzew słabo cięty rośnie szybko, a jego gałęzie stają się wybujałe i mało atrakcyjne. Młode rośliny po kwitnieniu należy przyciąć pod kwiatostanami. Silne cięcie zapewnia pojawianie się młodych pędów na pędach dwuletnich, na których zawiązują się kwiatostany. Kuflik dobrze znosi także odmładzanie, czyli cięcie do najstarszego drewna, a zregenerowana roślina szybko odzyskuje piękny wygląd i wykształca ogrom kwiatów. Krzew ten może być atakowany przez tarczniki, wełnowce i przędziorki. W takich sytuacjach powinno się rośliny opryskiwać środkami takimi jak Karate Zeon 050 SC, Actellic 500 EC, czy Confidor 200 SC. Niedawno odkryto, że roślina ta wydziela do podłoża substancję zwaną ‘leptospermon’, która wykazuje działanie chwastobójcze. Syntetycznie uzyskana substancja o takim samym składzie stała się bazą dla zwalczania chwastów dwuliściennych w uprawie kukurydzy.
Rozmnażanie
Roślinę można rozmnożyć generatywnie przez wysiew nasion lub wegetatywnie przez sadzonki wierzchołkowe półzdrewniałe lub zdrewniałe. Nasiona wysiewa się do mieszaniny torfu z piaskiem w stosunku 2:1. Sadzonki pobiera się w drugiej połowie lata, od lipca do września, lub zimą od stycznia do marca. Powinny mieć długość około 5 cm, liście od dołu usuwamy, pęd nacinamy, zamaczamy w ukorzeniaczu i umieszczamy w ciepłym, pulchnym podłożu. Obydwie metody są czasochłonne i nie dają pewności powodzenia. Najlepiej młody krzew zakupić w sprawdzonych sklepach ogrodniczych.
kuflik
