Wiciokrzew japoński (Lonicera japonica, rodzina przewiertniowate) w zależności od odmiany zakwita pod koniec maja lub na początku czerwca, a jego kwiaty są niewielkie, jednak bardzo liczne. Jest lewoskrętnym pnączem łatwym w uprawie. W stanie dzikim występuje w Ameryce Północnej i południowo-wschodniej Azji. Toleruje zanieczyszczenia powietrza, dlatego też może być sadzony w zieleni miejskiej.
Jeżeli w naszym ogrodzie chcemy mieć pnącze, które nie będzie wymagało zbyt wiele naszej uwagi, wiciokrzew jest wyborem idealnym. Najlepiej wygląda posadzony pojedynczo na trawniku jako soliter. Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym (ale może być wtedy atakowany przez mszyce) i półcienistym, nie ma też zbyt dużych wymagań glebowych. Odpowiednim będzie podłoże przeciętnie żyzne, średnio wilgotne, ale nie suche, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Choć wiciokrzew jest mrozoodporny, to młode rośliny, podobnie jak glicynii, mogą przemarzać, dlatego też powinno się je osłaniać na zimę słomiankami lub agrowłókniną, a płytki system korzeniowy ściółkować korą lub igliwiem. Podobnie jak w przypadku glicynii do zabiegów pielęgnacyjnych zaliczyć możemy nawożenie i cięcie ( choć nie jest konieczne). Nawożenie przeprowadza się w kwietniu i powtarza się je co 4 tygodnie aż do zakończenia kwitnienia. Poleca się nawozy o spowolnionym działaniu, np. Osmocote. Pierwsze cięcie rośliny przeprowadza się na wiosnę po posadzeniu skracając pędy do 1/3 długości, aby pnącze silnie się rozkrzewiło. W pierwszych trzech latach należy nadać roślinie kształt, później cięcie można przeprowadzać co 4-5 lat w celu jej odmłodzenia (z czasem rośliny mogą tracić liście od dołu, dlatego też zaleca się przeprowadzanie cięcia odmładzającego).
Wiciokrzew japoński dorasta do 5 metrów wysokości, a jego roczny przyrost ma długość około 1 m. Ciemnozielone liście w zarysie eliptyczne lub jajowate, o długości 5-8 cm na końcach lekko zaostrzone pojawiają się na roślinie w maju. Nieco później rozwijają się drobne jasnożółte lub białoróżowe kwiaty, o intensywnym, przyjemnym zapachu. Po przekwitnięciu kwiatów na pnączu pojawiają się niebiesko-czarne jagody, które dojrzewają we wrześniu i październiku i zdobią je aż do zimy.
Wiciokrzewy są narażone na ataki mszycy. Szkodniki te pojawiają się najczęściej jeszcze przed kwitnieniem na wierzchołkach roślin, na najmłodszych pędach, na liściach i pąkach kwiatowych. Takie rośliny szybko żółkną zwijają się i pokrywają lepką spadzią. Aby zwalczyć mszyce zastosować należy jeden ze środków chemicznych: Pirimor 500 WG lub Provado Plus AE. Najgroźniejszą chorobą, na którą podatne są wiciokrzewy jest mączniak prawdziwy. Pierwsze objawy choroby pojawiają się na liściach – pojawia się biały, mączysty nalot na ich górnej stronie. Następnie pojawiają się na liściach czerwone i brązowe plamy, które z czasem powodują ich zasychanie i opadanie. Choroba może prowadzić także do zamierania pędów. Do jej zwalczania potrzebny będzie jeden ze środków chemicznych: Amistar 250 SC, Tiotar 800 SC, Topsin M 500 SC lub Discus 500 WG.
Wiciokrzew rozmnaża się przez sadzonki pędowe z dwoma węzłami, które pobiera się w czerwcu. Następnie umieszcza się je w mieszaninie torfu i piasku. Korzenie wyrastają po 3-4 tygodniach. Innym sposobem rozmnażania są odkłady, które wykonuje się w maju lub w czerwcu poprzez przygięcie do ziemi i przysypanie pędów dwuletnich. Młode rośliny można odciąć po roku i przesadzić je na miejsce stałe.
Joanna Kostrzewa
