Trzmielina Fortune’a nazywana też pnącą (Euonymus fortunei) z rodziny dławiszowatych (Celastraceae) jest zimozielonym krzewem okrywowym i zadarniającym, idealnie nadającym się na rabaty, a także do ogrodów skalnych w kompozycjach z wrzosami, wrzoścami i azaliami. Pochodzi z Chin, w Europie znana i uprawiana jest od początku XX wieku. Sprzyja jej klimat umiarkowany i wilgotny naszego kraju.

Trzmielina dorasta od 40 cm do 2, a nawet 3 metrów wysokości. Jest rośliną łatwą w uprawie, niewymagającą zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Trzmielina Fortune’a nadaje się do uprawy na rabatach, w kompozycjach z roślinami jednorocznymi, zadarniania, zapełniania przestrzeni pomiędzy krzewami, tworzenia kobierców, do uprawy w pojemnikach, a także na żywopłoty i obwódki. Posadzona pod drzewami lub przy podporach czy murkach wykorzystywana może być też jako roślina pnąca. Dzięki korzeniom przybyszowym, chwyta się podłoża, ukorzenia się i jej okrągłe w przekroju poprzecznym pędy szybko się wydłużają. Ceniona jest dzięki niezwykłej, pstrej, żółtozielonej barwie liści, które są jajowate lub eliptyczne w kształcie, o długości 2-4 (6) cm, skórzaste i błyszczące. Najczęściej uprawiana są odmiany Emerald’n Gold o liściach ze złocistożółtym obrzeżeniem, Sunspot o liściach żółto nakrapianych z zieloną obwódką oraz Emerald Gaiety o liściach sinozielonych z białym obrzeżeniem. Liście jesienią nie opadają, a przebarwiają się na pomarańczowo-czerwono-bordowy kolor, który wraz ze spadkiem temperatur staje się coraz bardziej intensywny. Kwiaty zakwitają w lipcu, są drobne, niepozorne, zielonkawobiałe, zebrane w gęste kwiatostany, ale nie stanowią waloru dekoracyjnego. Drobne, różowe i trujące owoce zawiązują się rzadko, a jeżeli już, to w naszych warunkach klimatycznych nie dojrzewają.

Wymaga gleby żyznej, próchnicznej, przewiewnej o odczynie zbliżonym do obojętnego, wilgotnej i szybko nagrzewającej się. Na glebie piaszczystej lub gliniastej nie rozrasta się tak okazale. Najlepiej rośnie na stanowisku osłoniętym od wiatru,  słonecznym lub w półcieniu. Posadzona w cieniu rośnie dobrze, ale liście jej zmieniają barwę na zieloną tracąc swoje nakrapianie. Latem, w trakcie trwających upałów, nie można zapominać o podlewaniu. Przed nadejściem zimy trzmielinę także powinno się obficie podlać. Choć jest odporna na mróz i w naszych warunkach nie ma problemów z zimowaniem, to w czasie bezśnieżnych zim należy krzew okryć gałązkami świerkowymi, gdyż może przemarzać. Zabiegiem pielęgnacyjnym, którego nie można pomijać w uprawie trzmieliny, jest cięcie. Wykonywać się je powinno na początku lata i jesienią, aby pędy rośliny się rozkrzewiały. Pędy o liściach zielonych, które zatraciły żółtą barwę trzeba usuwać, gdyż z czasem mogą zacząć dominować. Ponieważ trzmielina Fortune’a jest dość ekspansywna, cięcie należy przeprowadzać także w przypadku zarastania innych roślin. Jest odporna na choroby i szkodniki, wyjątek stanowić może mszyca czarna, która może pojawić się na zagęszczonych pędach. Zwalczać ją można środkami Fastac 100 EC, Karate 0,25 EC, Decis 2,5 EC, Basudin 600 EW w stężeniach podanych na opakowaniach.

Rozmnażanie trzmieliny jest proste, można je wykonywać samodzielnie poprzez pobranie sadzonek pędowych w lipcu i ich ukorzenienie. Ponieważ krzew sam wytwarza korzenie przybyszowe, wystarczy odciąć taki pęd z korzeniami i posadzić go w innym miejscu.

Joanna Kostrzewa